Omschrijving
Lange tijd gold de vagebond als een louche figuur zonder een vaste plaats in de maatschappij. Dat veranderde in de negentiende eeuw: kunstenaars en andere eigenzinnige geesten identificeerden zich met de vagebond. Ze verafschuwden de burgerlijke wereld met haar bezitsdrang en commercie.
Deze dwarsdenkers liepen vooruit op een trend in onze eigen tijd. Veel jongeren kiezen voor alternatieve levenswijzen. Omdat ze de huizenprijzen in de stad niet meer kunnen betalen of omdat ze het kapitalistische systeem principieel verwerpen, trekken ze op goed geluk rond en bouwen een tiny house aan de rafelrand van de samenleving. Verbeelding, liefde voor de natuur en vrijheidszin staan voorop!
In zijn Handboek voor de vagebond presenteert Léon Hanssen belangrijke woordvoerders van deze nieuwe stijl van zwerven, wonen en kritisch denken. Van Henry David Thoreau met zijn klassieke pleidooi voor een leven in de bossen tot de Engelse schuurbewoonster en schrijfster Catrina Davies nu: zij tekenen voor een levenshouding die voor ons allemaal zeer inspirerend kan zijn.
Leon Hanssen (1955) is cultuurhistoricus en schrijver. Hij bekleedt de leerstoel Life Writing and Cultural Memory aan Tilburg University. Zijn aandacht richt zich op het raakvlak van geschiedenis, filosofie, sociologie en de kunsten. Hij was mederedacteur van de Briefwisseling van J. Huizinga (Huizinga en de troost van de geschiedenis, 1996). Hij schreef de bekroonde, tweedelige biografie van Menno ter Braak, Want alle verlies is winst (2000) en Sterven als een polemist (2001). In 2007 verscheen Een misverstand om in te geloven. De poezie van M. Vasalis en in 2011 Menno ter Braak (1902-1940). Leben und Werk eines Querdenkers. In 2015 verscheen De schepping van een aards paradijs: Piet Mondriaan 1919-1933.