Resultaten voor auteurs:'tijdschrift hard gras'

1. Tijdschrift Hard Gras

Hard gras 152

In dit nummer het verhaal over de Oranjevrouwen tijdens hun voorbereiding op het WK en in Nieuw-Zeeland en Australië. Door het vele contact met Andries Jonkers en iedereen rond en in het team is het een prachtig klassiek sportverhaal geworden. Lieke Martens en Daniëlle van der Donk bewschouwen het, na lezing, als extra motivatie voor de Nations League. Al meer dan 150 edities verschenen er van Hard gras, het onvolprezen voetbaltijdschrijft voor lezers. De schrijvers van Hard gras lopen op en om voetbalvelden in het heden en het verleden en schrijven verhalen, analyses, essays, geschiedenis en poëzie. Onder redactie van Henk Spaan, Hugo Borst en Matthijs van Nieuwkerk krijgt de lezer het beste van het beste over de belangrijkste bijzaak in het leven: voetbal.

1. Tijdschrift Hard Gras

Hard gras 151 - augustus 2023

Hard gras, het onvolprezen voetbaltijdschrijft voor lezers (onder redactie van Henk Spaan, Hugo Borst en Matthijs van Nieuwkerk) laat zien dat voetbal zo veel meer is dan uitslagen, commercie, meningen en nabeschouwingen. De schrijvers van Hard gras lopen op en om voetbalvelden in het heden en het verleden en schrijven verhalen, analyses, essays, geschiedenis en poëzie. Een greep uit de inhoudsopgave: Wessel Penning beschreef hoe oud-speler Ben Wijnsteker het kampioenschap van dit seizoen beleefde: Juichend op zijn sokken. Auke Hulst droomt vaak over voetbal. Meestal zijn het nachtmerries. Patrick van IJzerdoorn schrijft over voetbalstad Manchester en de rivaliteit tussen City en United. Roman Helinksi schept op over zijn tweebenige zus en Walter Dornstedt schrijft over goden in de sport. Theun de Winter begint zijn gedicht met “God is gestopt met voetbal”. Over wie heeft hij het dan? Angelika Geronymaki dicht over de meeuw die Feyenoord-doelman Eddy Treijtel ooit uit de lucht schoot. En last but not least Chris Zegers vertelt over zijn profcarrière in Singapore. Chris Zegers? Ja, Chris Zegers.

1. Tijdschrift Hard Gras

Hard gras 134 - oktober 2020

HARD GRAS 134 opent met ‘Requiem voor De Kuip’ van Willemijn van Dijk. Over hoe familiegeschiedenis van Willemijn nauw verweven is met die van de grasmatten van Feyenoord. In ‘Geen hogere wiskunde’ geeft Arjen Fortuin een briljante analyse van de succesfactor die Johan Derksen en VI heet. Waarom we liever naar Voetbal Inside kijken dan naar de voetbalpraatprogramma’s van de nos. En hoe Voetbal International ineens een hele markt aan voetballezers creëerde. ‘De nos speelde op kunstgras, bij rtl vlogen de natte graspollen door de lucht.’ Henk Spaan benaderde historica Nadia Bouras nadat ze ‘kom maar op, motherfucker’ zei in een Volkskrant-interview. Hij dacht: wie zo reageert, heeft vroeger op straat gevoetbald. En dat klopt. In ‘Niks wondersloffen’ vertelt Bouras hoe ze al voetbalde toen vrouwenvoetbal nog lang niet bestond. En dat ze ze allemaal dolde. Mark van den Heuvel schrijft een mooi stuk over zijn twee banen die goed te combineren zijn. Bloedkoerier tussen ziekenhuizen in heel Europa en voetbaljournalist. Tip van Henk Spaan: ‘Terwijl je rijdt, denk je.’ Verder schrijft Frank Heinen over Ghislaine Maxwell (de vrouw die Jeffrey Epstein hielp), haar vader en hun voetbalclubs. Judith Spiegel over de kleine voetbalcultuur op de Filipijnen. Erik Brouwer over een Joods voetbaltalent in Wenen tijdens de Tweede Wereldoorlog. David Winner over de Chinese jaren van Arie Haan. En Daan Heerma van Voss haalt Winston Bogarde aan als Vergeten Titaan. Het sluitstuk is een liefdesverklaring van Danielle Kliwon aan Karim Benzema. Zij zag vijftien jaar geleden al dat hij de beste was.

Hard gras 153

De beste schrijvers, dichters en kunstenaars laten in Hard gras zien dat voetbal zo veel meer is dan uitslagen, commercie, meningen en nabeschouwingen. Voetbal is cultuur! De mix van gearriveerde én aanstormende talenten maakt Hard gras zo uniek en relevant.

1. Tijdschrift Hard Gras

Hard gras 150 - juni 2023

Hard gras is het voetbaltijdschrift voor lezers (onder redactie van Henk Spaan, Hugo Borst en Matthijs van Nieuwkerk). De schrijvers van Hard gras lopen op en om voetbalvelden in het heden en het verleden en schrijven verhalen, analyses, essays, geschiedenis en poëzie. Onder redactie van Henk Spaan, Hugo Borst en Matthijs van Nieuwkerk krijgt de lezer het beste van het beste over de belangrijkste bijzaak in het leven: voetbal. Dit is nummer 150. Wat kunnen we zeggen? Met welke woorden gaan deze slagers hun eigen vlees keuren om recht te doen aan dit jubileum? Mijlpaal, trots, monument, levenswerk, goud, You’ll Never Walk Alone, alle mensen, waar eindigt dit? 5.250.000 woorden sinds september 1994, meer dan het aantal woorden in Het Bureau van Voskuil, de dagboeken van Mensje van Keulen, de romancyclus van Knausgard, alle columns die Simon Kuper schreef voor de Financial Times de laatste dertig jaar plus al zijn boeken,bij elkaar. Overigens zijn dit allemaal schrijvers die in Hard gras hebben gepubliceerd. Ons advies luidt: koop eens oude nummers van Hard gras in een tweedehandsboekhandel. U zult verbaasd constateren dat er sprake is van een grote consistentie, die valt samen te vatten in dat ene woord: kwaliteit. Schrijvers die hun landelijke bekendheid nog moesten verwerven, schitterden anoniem in Hard gras. Behalve het publiceren van gevestigde auteurs bloeit Hard gras in een onverminderde zoektocht naar jong talent. Toen wij begonnen schreven mensen hier voor het eerst in hun leven over voetbal en struikelden ze over een bal, nu zitten jonge schrijvers eerst op voetbal en dan komen ze in Hard gras. Dat noemen wij vooruitgang.

1. Tijdschrift Hard Gras

Hard gras 145 - augustus 2022

De beste schrijvers, dichters en kunstenaars laten in Hard gras 145 zien dat voetbal zo veel meer is dan uitslagen, commercie, meningen en nabeschouwingen. Voetbal is cultuur! De mix van gearriveerde én aanstormende talenten maakt Hard gras zo uniek en relevant. In Hard gras is geen ruimte voor ‘het andere geluid’. In Hard gras blijft het ‘andere geluid’ waar het hoort: stil aan de overkant. Wij hebben geen interesse in ‘het andere geluid’. Wel in de zoveelste hymne van Danielle Kliwon over Real Madrid en Karim Benzema. Van die herhaling kunnen we geen genoeg krijgen. Hadden we al benadrukt dat wij de herhaling hoger achten dan het ‘andere geluid’? In herhaling schuilt een kracht die oorspronkelijkheid soms overtreft. Daan Heerma van Voss zocht het deze keer in de herhaling van het bejubelen van de Schwalbe. Dat lijkt geen populair standpunt maar Daan kan ons overtuigen door de Schwalbe vanuit allerlei hoeken te bekijken. Vanaf nu kunnen we de Schwalbe eenvoudigweg niet meer met weerzin bekijken. Daan schiep een schoonheid in de Schwalbe die voorheen niet zichtbaar was. Pieter van Os houdt ervan keer op keer foto’s te posten van Albanezen die sportkleding van Adidas dragen. Ook dat zouden we een ode aan de herhaling kunnen noemen. Toen Feyenoord zich plaatste voor de finale van de Conference League, maakte iemand in Amsterdam, vermoedelijk gekleed in een trainingsjack van Adidas, een sprongetje. Van Os wist zeker dat hij in zijn geliefde Tirana die finale zou gaan bijwonen. Hij schreef erover in dit nummer maar vooral vertelt hij waarom de komst van supporters uit Rome en Rotterdam ‘de mooiste dag uit de geschiedenis van Albanië’ werd.