De wekker gaat. Het is zeven uur 's ochtends. Sam van tien staat op, doucht en kleedt zich aan. Ze wekt haar broertje en maakt beneden het ontbijt klaar. Twee boterhammen met chocoladepasta voor allebei. Thee met melk en suiker voor hem. Koffie met melk en suiker voor haar. In het koffiezetapparaat zit nog koffie voor drie koppen. Dan heeft haar moeder straks ook ontbijt. Haar broertje komt aangekleed beneden. Ze eten in stilte voor de televisie. Daarna fietsen ze naar de basisschool. Een moeder die vrije uurtjes paffend doorbrengt op de bank of ‘ziek’ in bed. Alcoholisme dat de overhand neemt. En een vader die ook graag drinkt en de situatie vooral grappig vindt. Is dit normaal, vraagt Sam zich af. Een boek over ouders die hun kinderen verwaarlozen en volwassenen die wegkijken. En wat dit ongeziene leed doet met een vrolijk en levenslustig kind als Sam.
Kim Uittenbosch (1986) heeft haar levenservaring omgezet in een roman om een gezicht te geven aan het ongeziene leed van verwaarloosde kinderen. Ook geeft ze lezingen waarbij ze verhalen inzet om tot de zachte kern van het leven te komen. www.dezachtekern.nl